سه دانشجوی دربند امیرکبیر آزاد شدند.
وقتی این خبر رو خوندم یاد جمله ی احمد قصابان افتادم که پشت تلفن به مادر گفته بود:آیا امیدی هست؟
امیدوار باید بود وقتی هنوز کسی پیدا می شود که نگران امید است. امیدوار باید بود وقتی هنوز چشمهای اشکبار مادری هست که دوخته شده به در آمدن فرزند را انتظار می کشد. امیدوار باید بود به احترام حنجره های خسته و به یاد فریادهای در گلوشکسته. و ما امیدوارانیم در روزگار غربت امید...
۱۳۸۷ مرداد ۲۳, چهارشنبه
آزاد ی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر