حق

زندگی خیلی سخت میشه وقتی هیچ حقی نداشته باشی.

حق نداریم که حرف بزنیم
حق نداریم که فریاد بزنیم
حق نداریم که گریه کنیم
ما حتی حق نداریم که ناامید شویم...
ما واقعا هیچ حقی نداریم

اشک

دیروز دوباره یادم آمد که اشک هم دارم. گاهی گاز اشک آور بهانه ی خوبی است برای جاری شدن اشک

«ما بی قرار در حال، دشمن گذشته و محروم از آینده، کاملا شبیه کسانی بودیم که عدالت یا کینه ی بشری آنان را در پشت میله های آهنی زندانی می سازد. سرانجام، یگانه راه فرار از این تعطیل فناناپذیر این بود که قطارها را دوباره در خیالمان به راه اندازیم و ساعت ها را با ضربات مکرر زنگی که با لجاجت خاموش بود آکنده سازیم.»

حکایت این روزها

اتفاقاتی که این روزها می افتند خود گواه بسیاری از اعتقادات ما هستند. رفتارهایی که امروز از بعضی از دوستان سر می زند میزان پایبندی آنها را به آزادی اندیشه نشان میدهد. کوچکترین سخنی که برخلاف نظرشان باشد را تاب نمی آورند و بر می آشوبند که آب به آسیاب رقیب میریزید. اگر حامی کسی هستید از استدلال و نظر مخالف نهراسید که همه ی فضیلت ها در این است. آنقدر فضا را هیجانی کرده اید که حتی ساده ترین استدلال ها هم در حمایت از کاندیدایی دیگر تخریب محسوب می شوند. همه داریم رقیب مشترک را نقد میکنیم چه ایرادی دارد اگر چند استدلال هم در حمایت از کاندیدای خود بیاوریم؟ وقتی هنگام شعار است فریاد می زنیم زنده باد مخالف من اما وقتی به عرصه ی عمل میرسیم همه چیز یادمان می رود. دوست عزیز در شرایط معمولی همه پایبند به آزادی عقیده هستند مهم آنست که در شرایط دشوار به اندیشه ی مخالف احترام بگذاری. این نیز میگذرد و به امید خدا شرایط تغییر میکند( موسوی یا کروبی) اما آنچه که باید تغییر کند در واقع خود ما هستیم. باید هر روز و هر لحظه تمرین کنیم که یکدیگر را تحمل کنیم که تنها راه رسیدن به دموکراسی همین است و هیچ میانبری هم وجود ندارد