این چه استغناست یا رب وین چه قادر حکمتست ......
کاین همه درد نهان هست و مجال آه نیست
۱۳۸۸ مرداد ۴, یکشنبه
خانمانسوز
حالا بیشتر از چهل روز است که از فرزندش، همسرش یا پدرش محروم است. این اشکها مقدس اند و خانمانسوز. چشمانی که به راه می مانند آتش می زنند چگر را. مادر پاک کن اشکهایت را، برمیگردد. قسم به این اشکها که هنوز هم امیدی هست.
در آغاز هیچ نبود،کلمه بود،و آن کلمه خدا بود و خداوند زندهی جاوید بود که در کویر بیپایان عدم تنها نفس میکشید.
حرفهایی است برای گفتن که اگر گوشی نبود نمیگوییم و حرفهایی است برای نگفتن، حرفهایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمیآورند و سرمایه ی ماورایی هر کسی به اندازه ی حرفهایی است که برای نگفتن دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر