این چه استغناست یا رب وین چه قادر حکمتست ......
کاین همه درد نهان هست و مجال آه نیست
۱۳۸۹ مرداد ۲۳, شنبه
ربنا
در میزند. در را باز میکنم. از صدای بلند شکایت میکند و ادامه میدهد میدانم برای تو بلند نیست اما همسایه ها شاکی اند. میپرسد فارسی میخواند؟ میگویم هم عربی است و هم فارسی. کدام قسمتش را میگویی؟ میگوید آهان همینجایش را میگویم. استاد دارد میخواند: ربنا...
در آغاز هیچ نبود،کلمه بود،و آن کلمه خدا بود و خداوند زندهی جاوید بود که در کویر بیپایان عدم تنها نفس میکشید.
حرفهایی است برای گفتن که اگر گوشی نبود نمیگوییم و حرفهایی است برای نگفتن، حرفهایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمیآورند و سرمایه ی ماورایی هر کسی به اندازه ی حرفهایی است که برای نگفتن دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر